Οικίες Π. Πατσιάδου 

Το 1875 ο Γερμανός αρχιτέκτονας Εrnst Ziller, που είχε εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα, αγόρασε μια σημαντική έκταση στην περιοχή της Καστέλλας. Σε αυτή την περιοχή οικοδόμησε μια συνοικία από πολυτελείς επαύλεις, έργο που ολοκληρώθηκε το 1877, και που για πολλά χρόνια έμεινε γνωστό ως “Συνοικία του Τσίλλερ” ή αλλιώς “Συνοικία Επαύλεων”. Από τα σπίτια αυτά στην ανατολική πλευρά του κτήματος σώζεται μόνο η οικία του αλευροβιομηχάνου Παναγιώτη Πατσιάδη (σημερινή ιδιοκτησία Σταυριανάκου).

Οι δύο οικίες Πατσιάδου κτίστηκαν στην πλατεία Αλεξάνδρας, στη Ζέα. Η πρώτη -στα δυτικά- κατεδαφίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και στη θέση της ανεγέρθη πολυώροφη πολυκατοικία, ενώ η δεύτερη, ένα εντυπωσιακό διώροφο γωνιακό κτήριο, διασώζεται έως σήμερα και εντάσσεται οργανικά στο καμπύλο μέτωπο του δρόμου.

Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη, Μέγαρο Στρίγκου

Το Μέγαρο Στρίγκου αποτελεί σήμερα ένα από τα τρία κτίρια στα οποία στεγάζονται οι δραστηριότητες του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη. Το δεύτερο βρίσκεται στη γωνία των οδών Πραξιτέλους 169 & Μπουμπουλίνας, και στεγάζει διοικητικές υπηρεσίες, εκπαιδευτικά προγράμματα, εκδηλώσεις, εκθέσεις έργων, κ.α. Το τρίτο είναι η Δανειστική Βιβλιοθήκη, που από το 2013 έχει μεταφερθεί και λειτουργεί σε νέο κτήριο επί της οδού Κουντουριώτου 173.

To Μέγαρο Στρίγκου αναπτύσσεται σε δύο ορόφους και η εξωτερική μορφολόγηση των όψεων παραπέμπει σαφώς στο Νεοκλασικισμό. Το Μέγαρο Στρίγκου απεικονίστηκε από τον Γιάννη Τσαρούχη στον πίνακα με τίτλο “Οικία Στρίγκου στον Πειραιά” (1964).

Παλιό Χρηματιστήριο ή Ρολόι του Πειραιά

Το κτίριο γνωστό ως το «Ρολόι» του Πειραιά, υπήρξε στην ουσία το πρώτο χρηματιστήριο εμπορευμάτων στην Ελλάδα. Επρόκειτο για το κτίριο που αρχικά ανεγέρθη απέναντι από την Αγία Τριάδα, μπροστά από τον Τιτάνειο Κήπο, προκειμένου να λειτουργήσει ως το Χρηματιστήριο Πειραιώς. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1869 πάνω σε σχέδια του μηχανικού της πόλης Γεράσιμου Μεταξά και ολοκληρώθηκε το 1873.

Κατά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο, το κτίριο υπέστη σοβαρές βλάβες, οι οποίες δεν επισκευάστηκαν. Η κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει στάθηκε αφορμή για την οριστική του κατεδάφιση στα 1968, συνδυαζόμενη με την ανάλογη κατεδάφιση της Κεντρικής Δημοτικής Αγοράς και την παλαιά οικία Μιαούλη απέναντι από ναό του Αγίου Σπυρίδωνα, με σκοπό τη δημιουργία ενός μεγάλου ανοικτού χώρου στην Πειραϊκή προκυμαία.