Οικία Μιαούλη

Η κατοικία του Ανδρέα Μιούλη (αργότερα ιδιοκτησία του Ανέστη Χατζόπουλου) δέσποζε στην παραλιακή οδό/προκυμαία -που αργοτερα μετονομάστηκε σε “ακτή Μιούλη”, καθώς βρισκόταν μπροστά από το ναό του Αγ. Σπυρίδωνα. Ο Μιαούλης επέλεξε τη συγκεκριμένη τοποθεσία, καθώς δεν υπήρχαν έλη στην ευρύτερη περιοχή, σε αντίθεση με τα άλλα προταθέντα σημεία ανέγερσης της κατοικίας του, επιλογή που όμως αντιμετωπίστηκε αρνητικά, καθώς κάλυπτε την πρόσοψη του ναού από τη θάλασσα. Επρόκειτο για διώροφο κτίριο, με νεοκλασικά μοερφολογικά στοιχεία, κατασκευασμένο από λαξευτή λιθοδομή. Το κτίριο λειτούργησε ως κατοικία για σύντομο χρονικό διάστημα, καθώς ο Μιαούλης πέθανε το 1835: το 1836 στους χωρους του στεγάστηκε το Ελληνικό Σχολείο του Νεοφύτου Βάμβα, ενώ λίγο αργότερα το 1843 πουλήθηκε στον Ανέστη Χατζόπουλο. Το 1854 κατά τη γαλλική εισβολή στον Πειραιά, το οίκημα χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία του γάλλου ναυάρχου. Μετέπειτα άλλες δημόσιες υπηρεσίες ή και ιδιωτικές εταιρείες εγκαταστάθηκαν εκεί. Στα τέλη του 19ου αι., και ύστερα από καταστροφική πυρκαγιά, το κτίριο ανακατασκευάστηκε, και οι εξωτερικές όψεις υπέστησαν σημαντικές αλλαγές. Η οικία Μιαούλη κατεδαφίστηκε τελικά το 1969 απο τον τότε Δήμαρχο Αριστείδη Σκυλίτση.